دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست

گــر دردمــنــد عـشـق بـنـالـد غـریـب نـیـسـت

دانــنــد عــاقــلــان کــه مــجــانــیــن عـشـق را

پــروای قــول نــاصــح و پــنــد ادیــب نـیـسـت

هـر کـو شـراب عـشـق نـخورده‌ست و درد درد

آنــسـت کـز حـیـات جـهـانـش نـصـیـب نـیـسـت

در مــشـک و عـود و عـنـبـر و امـثـال طـیـبـات

خـوشـتـر ز بـوی دوسـت دگر هیچ طیب نیست

صــیــد از کـمـنـد اگـر بـجـهـد بـوالـعـجـب بـود

ور نـه چـو در کـمـنـد بـمـیـرد عـجـیـب نـیـست

گـر دوسـت واقـفـسـت کـه بـر مـن چـه می‌رود

بـاک از جـفـای دشـمـن و جـور رقـیـب نـیـست

بـگـریـسـت چـشـم دشـمـن مـن بر حدیث من

فـضـل از غـریـب هـست و وفا در قریب نیست

از خــنــده گــل چــنــان بــه قــفـا اوفـتـاده بـاز

کــو را خــبــر ز مــشـغـلـه عـنـدلـیـب نـیـسـت

سـعـدی ز دسـت دوسـت شـکـایـت کـجا بری

هـم صـبـر بـر حـبـیـب کـه صبر از حبیب نیست

قــاصــدی کــو تــا فــرسـتـم سـوی تـو

غـــیـــرتــم آیــد کــه بــیــنــد روی تــو

مــرده بــودم زنــده گــشــتـم بـامـداد

کـــامـــد از بـــاد ســحــرگــه بــوی تــو

کـاش مـی‌مـردم نـمـی‌دیـدم به چشم

ایـــن دل افــتــد دور از پــهــلــوی تــو

دل شــده از جــفــت ابــروی تـو طـاق‌

زان پـریـشـان گـشـته چون گیسوی تو

عـاقـبـت کـردی بـه یـک زخـمم هلاک

آفـــــریــــن بــــر قــــوت بــــازوی تــــو

مــی کـشـد پـیـوسـتـه بـر روی تـو تـیـغ

ســخــت بـی‌شـرمـسـت ایـن ابـروی تـو

قــبــلــلــهٔ جــان مــنــی پــس‌ کــافــرم

گـــر نــمــایــم روی دل جــز ســوی تــو

عـهـدکـردم تـا بـرون خـسـبـم ز بـنـد

مــی‌‌کــشــد بــازم کــمــنــد مــوی تــو

مـن اگـر تـرسـم ز چشمت باک نیست

شـــیـــر نــر مــی‌تــرســد از آهــوی تــو

گــر بــدانــم در بــهــشــتــم مــی‌بـرنـد

کــافــرم گــر پــا کــشــم از کــوی تــو

من‌ چه حد دارم که غلمان را ز خلد

مـــی‌فـــریـــبــد نــرگــس جــادوی تــو

پـــای قــاآنــی رســد بــر ســاق عــرش

گـــر نـــهـــد ســـر بــر ســر زانــوی تــو