حالا که هر چه دریا و اقیانوس را

از نقشه جهان پاک کردی

مبادا غرق شوم در رویایت



باید اسمم را

در کتاب گینس ثبت کنم

تا همه بدانند

- زنی

با سنگین ترین بار دلتنگی

روی شانه هایش -

تو را دوست میداشت



میبینی

عشق همیشه

جاودانگی میاورد

اینجا نقطه ی صفر است !!!

اینجا از فکر ِ تــو ،

هر چه جمع میزنم ، هر چه کم میکنم ، فرقی نمیکند !

اینجا روز و شب دیگر معنا ندارد !

اینجا ، قطب ِ دلتنگی و مرز ِ بی کسی ست !

اینجا برای با تو ماندن ، گمرکی می گیرند !!

اینجا همه چیز نسبی ست !

اینجا ، خودپرستی بازارش از محبّت گرمتر است !

اینجا نقطه ی صفر است !!!
...
اینجا ، دلها یخ می بندند و دستها هم !

اینجا ، فقط اینجاست !!

اینجا دروازه های ِ رویا بسته است و بالهای ِاندیشه شکسته !

اینجا نقاشهایمان کورَند و شاعرانمان ، دروغگو !!

اینجا حقیقت نایاب شده !

کاش میشد بروم...

اینجا ،

جادّه ها ، بن بست اند !!!

باورم نمیشه تو هم مثل همه باشی...

فکر میکردم خوبی های تورو هیچکی نداره...

به همه دنیا گفته بودم اون فرشته منه ...... فکر نمی کردم از من دوری کنی ...

هیچکی جرات نمی کرد ما رو از هم جدا ببینه ...

همه می دونستند مال منی حتی پرنده های آسمون ...

می گفتی زنده هستم بایادت همیشه !

فکر نمی کردم عاشق بودنو یادت بره ...عشق دیگه ای تو قلبت جا بگیره!

فکر نمی کردم تنهام بزاری...آرزوهامو خراب کنی عزیز دل ! دیگه فایده نداره ...همه چیز تموم شده ...داشتن تو خیال شده !

هر کسی سراغ از عشقمون میگیره ...میگم اون عشق فنا شده ...دیگه همه چیز تموم شده ...

به جای من یکی دیگه تو قلبش خونه داره ! تو آسمونش نیستم اون تک ستاره ! باورم نمیشه تو هم مثل همه باشی... شکستن قلب یه عاشقو تو هم مثل همه بلد باشی !

امتحان عشق...
در جلسه ی امتحان عشق
من مانده ام و یک برگه ی سفید!
یک دنیا حرف ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی...
درد و دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود!
در این سکوت بغض الود
قطره کوچکی. هوس سرسره بازی میکند!
و برگه ی سفیدم عاشقانه قطره را در اغوش می کشد!
عشق تو نوشتنی نیست!
در برگه ام کنار ان قطره یک قلب میکشم.
وقت تمام است.
برگه ها بالا......

با اینکه خیلی دوستت دارم اما ، دلم از تو گرفته

ببین چشمانم را که قطره های اشک بر روی آن نشسته

نه آرامم میکنی نه با قلبم مدارا میکنی

نه میگویی دوستم داری ، نه فکری به حال قلبم میکنی

اینگونه میشود که در لحظه های دلتنگی ام با غمها سر میکنم

نه با صدای مهربان تو

این حسرت است که در دلم نشسته از سوی تو

هر چه خودم را به بی خیالی میزنم نمیشود ، نمیتوان از تو گذشت

نمیتوان به هوای نبودنت در ساحل بی قراریها نشست

تنها میشود بی تو ، بی نفس دفتر زندگی را برای همیشه بست

با اینکه خیلی دلم از تو گرفته ، بغض گلویم را گرفته

اما نمیدانی ، تو نمیدانی که چه عشقی در دلم نهفته

وقتی تو نیستی...

من نیز سراغ چشمانت را از آسمان می گیرم

چقدر دوست داشتم

تمام دلتنگی های این روزها را

با تو قسمت می کردم


بماند....

که آنقدر فاصله زیاد شده

که هرچه فریاد می زنم



صدایم را نه تو می شنوی

و نه.....

هـــر روز ز دلــتــنــگــی جــایــی دگــرم بــیــنــی

هــر لــحــظــه ز بـی صـبـری شـوریـده تـرم بـیـنـی

در عـشـق چـنـان دلـبـر جـان بـر لـب و لب برهم

گــه نــعــره‌زنــم یــابــی گــه جــامــه‌درم بــیــنـی

در دایـــرهٔ گـــردون گـــر در نـــگـــری در مـــن

چــون دایــره‌ای گــردان بـی پـای و سـرم بـیـنـی

چـنـدان کـه دریـن دریـا مـی‌جـویـم و مـی‌پـویـم

از آتــش دل هــر دم لــب‌خــشــک‌تــرم بــیـنـی

از بـس‌کـه بـه سـرگـشـتم چون چرخ فلک بر سر

چــون چــرخ فــلــک دایــم زیــر و زبــرم بـیـنـی

در ره گــذرت جــانــا بــا خـاک شـدم یـکـسـان

تـــا بــو کــه بــرون آیــی بــر رهــگــذرم بــیــنــی

بــر خــاک درت زانــم تــا گــر ز ســر خــشــمــی

بـــر بـــنـــده بـــدر آیـــی بــر خــاک درم بــیــنــی

نــی نــی کــه نــمــی‌خــوام کــز مــن اثــری مــانـد

آن بـــه کــه دریــن وادی رفــتــه اثــرم بــیــنــی

تـــا در ره تـــو مـــویـــی هــســتــیــم بــود بــاقــی

صــد پــرده از آن مــویــی پــیــش نــظــرم بـیـنـی

چـون شـمـع سـحـرگـاهـی مـی‌سـوزم و مـی‌گـریم

چــون صــبــح بــرآ آخــر تــا یـک سـحـرم بـیـنـی

در مــاتــم هــجــر تــو از بــس کــه کــنـم نـوحـه

زیــر بــن هــر مــویــی صــد نــوحــه گــرم بـیـنـی

گــر آب خـورم روزی صـد کـوزه بـگـریـم خـون

گـر قـوت خـورم یـک شـب خـون جـگـرم بـینی

خـاک اسـت مـرا بـسـتـر خـشـت اسـت مـرا بـالـین

ور هــیــچ نــخــفــتــم مــن خـوابـی دگـرم بـیـنـی

خون جگر عطار خورد این تن و خفت ای جان

بــرخــیــز و بــیــا آخـر تـا خـواب و خـورم بـیـنـی

احساست ميكنم

در پستوی تنهایی خویش

ناگهان احساس بودنت میکنم..

احساس با تو بودن دارم..

هروقت و هرجا..

احساس اینکه دیگر تنها نیستم

کسی با منست که در کنارش در تنهایی ام شکل گرفته ام

تنهایی ام

برایم بودنی ست آزاد و رها از هر چیز

رها از هر چه جز

تو

و دل

و من

...

از تمام لذت های پوچ و گنگ و پستی که در بند خاکی بودن نگهت ميدارد

با قدرت عقل و با نیروی عشق و با همت دوست داشتن از همه چیز رهایی مي یابم

سخت است

اين دل گرفته است و ديگر بارانها هم بازش نمي كند

از همه تنهایی ها

از بی کسی ها

از نابرابري ها

از مشاهده نامردي ها

دردها

راهی که همه وجودت را در بند بودن خودش نگه داشته

و تو

به ماندن و نالیدن راضی نمی شوي..

تو

دستانت را به من بده

ديگر از حديث دلتنگي لبريزم

تو از شكوه دوري بي تاب

باز هم ميمانم

باز هم ميداني

بگذار

اتفاق خود در ما جاري باشد

اين تنهايي

تمناي وصال دارد...

تمام زندگیم را

تمام این نگرانی های بی منطق را

تمام این بارش بی موقع دلتنگی را

تمام این خستگی نا ملایمات تمام نشده را

تمام تمام تمامها را

گذاشته ام

تا انتهای هر کوچه بن بست

دری به سوی نور بگشایم..

اگر به بن بست رسیدی

مرا صدا کن

من همچنان برای تو نفس میکشم

برای تو..