برام دعا کن عشق من،همین روزا بمیرم
آخه دارم از رفتنت بدجوری گريم می گیرم
دعا بکن که این نفس تموم شه تا سپیده
کسی نفهمه عاشقت چی تا سحر کشیده
این آخرین باره عزیز،دستامو محکم تر بگیر
آخه تو که داری میری به من نگو بمون نمیر
تو میریو یه باغ سبز،درش به روت بازه هنوز
من باغ سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز
اگه یه روز برگشتیو گفتن فلانی مرده
بدون كه زیر خاک سرد،حس نگاتو برده
گریه نکن برای من قسمت ما همینه
دستامو محکم تر بگیر لحظه ی آخرینه!

.............

خدایا دگر خسته شدم...امشب نا امید نا امیدم....
فردا صبح...
برای بیدار کردنم...اصراری نیست...
بیدارمم نکردی بهتر...
ميخوام كه بميرم....خودت كه ميدوني خدا هم تنهام هم شكست خورده....خودت كه ميبيني دارم هم دارم مينويسم و هم دارم گريه ميكنم......
چي ميشد اگه فردا بيدارم نكني خدا....!!!

شب بخیر خدا............

ندیده ام و نمی شناسمش

اما دلم کتمان نمی کند

نسیم نفسهایش را

که هر صبح

از راه دور به سویم می وزد

تا رخوت تنم را

كنار زند

و روحم را

از ذوق بترکاند

آی آشنا ترین غریبه !

جواب هر نفست ، شعری باد

تقدیم به عشق

تا آن زمان که همراه نفسهایت

به دیدارم بيايي

و مرا در شعرهایم پیداکنی

نشان به آن نشان

که با عشق ، آغاز

و با تو به پایان رسیده ام . . .

سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی
درودی چو نور دل پارسایان
بدان شمع خلوتگه پارسایی
نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای
دلم خون شد از غصه ساقی کجایی
ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا
فروشند مفتاح مشکل گشایی
عروس جهان گر چه در حد حسن است
ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی
دل خسته من گرش همتی هست
نخواهد ز سنگین دلان مومیایی
می صوفی افکن کجا می‌فروشند
که در تابم از دست زهد ریایی
رفیقان چنان عهد صحبت شکستند
که گویی نبوده‌ست خود آشنایی
مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع
بسی پادشایی کنم در گدایی
بیاموزمت کیمیای سعادت
ز همصحبت بد جدایی جدایی
مکن حافظ از جور دوران شکایت
چه دانی تو ای بنده کار خدایی

دلم گرفته ای خدا مگه نیستی اون بالا

خیلی دلم پر ازت از قدیما تا حالا

مگه نگفتی هرکی درد داره بیاد به من بگه ؟؟

پر غصه ست قلب من آخه نمی بینی چرا ؟؟



دار و ندارم رو دادم به پای هرکی که اومد تو قلب من

ولی پشت پا زدند اونایی که یه روز بودند دور و برم



نفس نفس میزنمو تو دل غصه ها میرم

از روی بی کسی همش دل به غریبه میدم

خدا دستامو بگیر که دیگه طاقت ندارم

تو که همیشه با منی

کسی رو جز تو ندارم

دار و ندارم رو دادم به پای هرکی که اومد تو قلب من

ولی پشت پا زدند اونایی که یه روز بودند دور و برم

بچه که بودم وقتی مامانم تو خونه حشره کش میزد
من زود پنجره رو باز میکردم تا مگسا از این طرف فرار کنن !
یه همچین کودک رقیق القلبی بودم …

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

یه وقتایی هم هست سر کلاس از بغل دستیت میپرسی چیزی میفهمی ؟
اونم میگه نه بابا
ینی اون لحظه انگار دنیا رو بهت دادن
حالا اگه بگه آره مگه تو نمیفهمی!!

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

خواهر زادم (پنج سالشه) بهم میگه : دلم برات تنگ شده …
ازش می پرسم : دلت برای من تنگ شده یا موبایلم ؟
میگه : هم موبایلت هم کامپیوترت !!!

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

یکی از رموز ماندگاریه دوستی ها اینه که هر کسی دُنگ خودش رو بده !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

بعضیا بصورت کاملآ شیک و مجلسی گاو تشریف دارن..!
ما هم مثل مردم هند واسشون احترام قائلیم…
شیک و مجلسی !!

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

پدر و مادر عزیز
اگه صبح وقتی که از خونه بیرون میرین من پای اینترنتم
و وقتی که برمیگردین خونه من بازم پای اینترنتم
الزاما معنیش این نیست که
از وقتی رفتین تا وقتی که اومدین من پای اینترنت بودما !
با تشکر فراوان !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

من روانی عزت نفس کسانی هستم که شماره تلفنشونو پشت در توالت مینویسن

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

یه مگس رو هوا بود در یک چشم به هم زدن رو هوا گرفتمش
با کلی افتخار به بابام گفتم حال کردی ؟؟!!
سرش رو تکون داد گفت خاک بر سرت ، جوونای هم سن تو هواپیمای بدون سرنشین
میگیرن رو هوا ، تو هنوز مگس شکار میکنی

وقتی حواست نیست

نگاهت میکنم

و حل میشوم در تو!

هیچ میدانی

در رویاهایم سر بر شانه ات میگذارم

و

وزش نفسهایم را بر سر انگشتانت میلغزانم؟

راستی ساعت چند است؟

باید بیدار شوم

دیگر خواب هم گنجایش رویاهایم را ندارد!

اگر داغ رسم قدیم شقایق نبود

اگر دفترخاطرات طراوت پر از ردپای دقایق نبود

اگر ذهن آیینه خالی نبود

اگر عادت عابران بی خیالی نبود

اگر گوش سنگین این کوچه ها

فقط یه نفس میتوانست یکریز

شبی چشمهای درشت تو را جای شبنم ببارد

اگر ردپای نگاه تو را باد و باران

ازاین کوچه ها آب وجارو نمی کرد

تو را می توانستم ای دور از دور یک بار ببینم





قیصر امین پور

این روز ها
صدا سکوتت را که می شنوم
هم نوای صدای ویلون ها
می شوم
.
نت ها را بالا می روم
.
میان سازه نگاه تو
نفسم می رقصد
.
قلبم ریتم آهنگت را
که می نوازد
خالی می شود
از هر حس
سنگین و رنگی
.
نور پیدا می شود
.
زیبا می شود
.
شبیه شیشه ی بوسه هایت
می شود آنسوی ابرها را
از میانشان دید

مــژدهٔ وصــل تــوام ســاخـتـه بـیـتـاب امـشـب

نــیــســت از شـادی دیـدار مـرا خـواب امـشـب

گـریـه بـس کـرده‌ام ای جـغـد نـشین فارغ بال

کـه خـطـر نـیست در این خانه ز سیلاب امشب

دورم از خــاک در ِ یـار و ، بـه مـردن نـزدیـک

چون کنم چارهٔ من چیست در این باب امشب

بـسـکـه در مـجـلس ما رفت سخن ز آتش شوق

نــفــســی گــرم نــشــد دیــدهٔ احـبـاب امـشـب

شـــمــع ســان پــرگــهــر اشــک کــنــاری دارم

وحــشــی از دوری آن گــوهـر سـیـراب امـشـب

تمام زندگیم را

تمام این نگرانی های بی منطق را

تمام این بارش بی موقع دلتنگی را

تمام این خستگی نا ملایمات تمام نشده را

تمام تمام تمامها را

گذاشته ام

تا انتهای هر کوچه بن بست

دری به سوی نور بگشایم..

اگر به بن بست رسیدی

مرا صدا کن

من همچنان برای تو نفس میکشم

برای تو..