یک نفس تا خدا
.:: Your Adversing Here ::.
 

هرگز نخواب کوروش

دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد
بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد
کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست
حتی دل دماوند، آتشفشان ندارد
دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت
رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد
روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد
بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند
گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد
دریای مازنی ها، بر کام دیگران شد
نادر، ز خاک برخیز، میهن جوان ندارد
دارا کجای کاری، دزدان سرزمینت
بر بیستون نویسند، دارا جهان ندارد
آییم به دادخواهی، فریادمان بلند است
اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد
سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس، شیر ژیان ندارد
کو آن حکیم توسی، شهنامه ای سراید
شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد
هرگز نخواب کوروش، ای مهر آریایی
بی نام تو، وطن نیز نام و نشان ندارد

javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: 4 دی 1390برچسب:هرگز نخواب کوروش کوروش خلیج فارس سپاهان,
  • خنده بر لب می زنم تا کس نداند رازمن
    ور نه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: 28 آذر 1390برچسب:,
  • شعری زیبا از حمید مصدق و پاسخ زیبای فروغ فرحزاد

     


    تو به من خنديدي و نمي دانستي

    من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم

    باغبان از پي من تند دويد

    سيب را دست تو ديد

    غضب آلود به من كرد نگاه

    سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك

    و تو رفتي و هنوز،

    سالهاست كه در گوش من آرام آرام

    خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم

    و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

    که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

    جواب زيباي فروغ فرخ زاد :

    من به تو خنديدم

    چون كه مي دانستم

    تو به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدي

    پدرم از پي تو تند دويد

    و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه

    پدر پير من است

    من به تو خنديدم

    تا كه با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

    بغض چشمان تو ليك لرزه انداخت به دستان من و

    سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك

    دل من گفت: برو

    چون نمي خواست به خاطر بسپارد گريه تلخ تو را ...

    و من رفتم و هنوز سالهاست كه در ذهن من آرام آرام

    حيرت و بغض تو تكرار كنان

    مي دهد آزارم

    و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

    كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت





    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: شنبه 1 آبان 1390برچسب:شعری زیبا از حمید مصدق,
  • پیش از این فکر میکردم خدا.......


     

     


    پیش از این ها فکرمیکردم خدا                                          خانه ای دارد میان ابر ها

    مثل قصر پادشاه قصه ها                                                خشتی از الماس و خشتی از طلا

    پایه های برجش از عاج و بلور                                           بر سر تختی نشسته با غرور

    ماه ، برق کوچکی از تاج او                                              هر ستاره ، پولکی از تاج او

    اطلس پیراهن او ، آسمان                                               نقش روی دامن او ، کهکشان

    رعد و برق شب طنین خنده اش                                       سیل و طوفان نعره توفنده اش

    دکمه پیراهن او ، آفتاب                                                    برق تیغ و خنجر او ، ماهتاب

    هیچ کس از جای او آگاه نیست                                         هیچ کس را در حضورش راه نیست

    پیش از این ها خاطرم دلگیر بود                                          از خدا دز ذهنم این تصویر بود

    آن خدا بی رحم بود و خشمگین                                         خانه اش در آسمان دور از زمین

    بود ، اما در میان ما نبود                                                    مهربان و ساده و زیبا نبود

    در دل او دوستی جایی نداشت                                           مهربانی هیچ معنایی نداشت

    هر چه میپرسیدم ، از خود ، از خدا                                       از زمین ، از آسمان ، از ابر ها

    زود میگفتند : این کار خداست                                            پرس و جو از کار او کاری خطاست 

    هر چه میپرسی ، جوابش آتش است                                   آب اگر خوردی ، عذابش آتش است

    تا ببندی چشم ، کورت میکند                                              تا شدی نزدیک دورت میکند

     کج گشودی دست ، سنگت میکند                                       کج نهادی پای ، لنگت میکند  

    تا خطا کردی ، عذابت میکند                                                 در میان آتش ، آبت میکند ...

    با همین قصه ، دلم مشغول بود                                            خواب هایم ، خواب دیو و غول بود

    خواب میدیدم که غرق آتشم                                                در دهان شعله های سرکشم

    در دهان اژدهایی خشمگین                                                 بر سرم باران گرز آتشین

    محو میشد نعره هایم ، بی صدا                                            در طنین خنده ی خشم خدا ...

    نیت من ، در نماز و در دعا                                                    ترس بود و وحشت از خشم خدا

    هر چه میکردم ، همه از ترس بود                                           مثل از بر کردن یک درس بود

    مثل تمرین حساب و هندسه                                                 مثل تنبیه مدیر مدرسه

    تلخ ، مثل خنده ای بی حوصله                                              سخت مثل حل صدها مسئله

    مثل تکلیف ریاضی سخت بود                                                مثل صرف فعل ماضی سخت بود

    تا که یک شب دست در دست پدر                                          راه افتادم به قصد یک سفر

    در میان راه ، در یک روستا                                                    خانه ای دیدم ، خوب و آشنا

    زود پرسیدم : پدر اینجا کجاست ؟                                           گفت : اینجا خانه ی خوب خداست !

    گفت : اینجا میشود یک لحظه ماند                                          گوشه ای خلوت ، نمازی ساده خواند

    با وضویی ، دست و رویی تازه کرد                                           با دل خود ، گفت و گویی تازه کرد

    گفتمش ، پس آن خدای خشمگین                                         خانه اش اینجاست ؟ اینجا ، در زمین ؟

    گفت : آری خانه او بی ریاست                                               فرشهایش از گلیم و بوریاست

    مهربان و ساده و بی کینه است                                             مثل نوری در دل آیینه است

    عادت او نیست خشم و دشمنی                                            نام او نور و نشانش روشنی

    خشم ، نامی از نشانی های اوست                                       حالتی از مهربانی های اوست

    قهر او از آشتی شیرین تر است                                              مثل قهر مهربان مادر است

    دوستی را دوست ، معنی میدهد                                           قهر هم با دوست ، معنی میدهد

    هیچ کس با دشمن خود قهر نیست                                        قهری او هم نشان دوستی است ...

    تازه فهمیدم خدایم این خداست                                             این خدای مهربان و آشناست

    دوستی ، از من به من نزدیک تر                                             از رگ گردن به من نزدیک تر

    آن خدای پیش از این را باد برد                                               نام او را هم دلم از یاد برد

    آن خدا مثل خیال و خواب بود                                                چون حبابی ، نقش روی آب بود

    میتوانم بعد از این ، با این خدا                                              دوست باشم ، دوست ، پاک و بی ریا  

    میتوان با این خدا پرواز کرد                                                   سفره دل را برایش باز کرد

    میتوان درباره گل حرف زد                                                     صاف و ساده ، مثل بلبل حرف زد

    چکه چکه مثل باران راز گفت                                                 با دو قطره ، صدهزاران راز گفت

    میتوان با او صمیمی حرف زد                                                 مثل یاران قدیمی حرف زد

    میتوان تصنیفی از پرواز خواند                                                با الفبای سکوت آواز خواند

    میتوان مثل علف ها حرف زد                                                 با زبانی بی الفبا حرف زد

    میتوان درباره هر چیز گفت                                                    میتوان شعری خیال انگیز گفت

    مثل این شعر روان و آشنا                                                     " پیش از این ها فکر میکردم خدا ... "

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: چهار شنبه 6 مهر 1390برچسب:شعرزیبا,قیصر امین پور,خدا,
  • زیادی

     

    زیاد نباش...زیاد خوب نباش...زیاد دم دست نباش...زیاد که خوب باشی...زیادی که همیشه باشی...دل آدم ها را می زنی..آدم ها این روزها ، عجیب به خوبی..به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند...زیاد که باشی..زیادی می شوی...زیادی هر چیزی هم آلرژی می دهد...عجیب...دورمی شوند...خیلی عجیب...زیادی می شوی!!!!!!!!

     

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: سه شنبه 22 شهريور 1390برچسب:زیاد نباش,
  • عشق پسر و دختر

     

    دختر: تا حالا شده که بخواهی با هم نباشیم ؟
    پسر: حتی فکرش را هم نکن!!!
    دختر: دوستم داری ؟
    پسر: البته، هر روز بیشتر از دیروز!!!
    .دختر: تا حالا به من خیانت کردی ؟
    پسر: نه ! برای چیمیپرسی؟
    دختر: منو میبوسی ؟
    پسر: معلومه ! هر موقع که بتونم!!!
    دختر: منو کتک میزنی ؟
    پسر: دیوانه شدی ؟
    دختر: میتونم به تو اعتماد کنم ؟
    پسر: بله
    دختر: عزیزم
    .
    .
    بعد از ازدواج

    .

    .

    .

    .
    حالا از پائین به بالا بخوانیدش !!!
     

     

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: سه شنبه 22 شهريور 1390برچسب:عشق,پسر,دختر,
  • ناب از دکتر شریعتی

     

    من رقص دختران هندی را بیشتر از نماز پدر و مادرم دوست دارم. چون آنها از روی عشق و علاقه می رقصند ولی پدر و مادرم از روی عادت نماز می خوانند .

     

    به سه چیز تکیه نکن، غرور، دروغ و عشق. آدم با غرور می تازد، با دروغ می بازد و با عشق می میرد.  «دکتر علی شریعتی»

    ————————————————–

    زن عشق می کارد و کینه درو می کند… دیه اش نصف دیه توست می تواند تنها یک همسر داشته باشد و تو مختار به داشتن چهار همسرهستی …. برای ازدواجش ــ در هر سنی ـ اجازه ولی لازم است و تو هر زمانی بخواهی به لطف قانونگذار میتوانی ازدواج کنی … او کتک می خورد و تو محاکمه نمی شوی … او می زاید و تو برای فرزندش نام انتخاب می کنی…او درد می کشد و تو نگرانی که کودک دختر نباشد …. او بی خوابی می کشد و تو خواب حوریان بهشتی را می بینی … او مادر می شود و همه جا می پرسند نام پدر …..

    ————————————————–

    اگر تنهاترین تنها شوم باز خدا هست او جانشین همه نداشتنهاست

    ————————————————–

    عاقلانه ازدواج کن تا عاشقانه زندگی کنی .

    دکتر شریعتی

    ————————————————–

    اگر مثل گاو گنده باشی،میدوشنت، اگر مثل خر قوی باشی،بارت می کنند، اگر مثل اسب دونده باشی،سوارت می شوند…. فقط از فهمیدن تو می ترسند

    ————————————————–

    آن روز که همه به دنبال چشم زیبا هستند، تو به دنبال نگاه زیبا باش

    ————————————————–

    هر لحظه حرفی در ما زاده می‏شود

    هر لحظه دردی سر بر می‏دارد

    و هر لحظه نیازی از اعماق مجهول روح پنهان و رنجور ما جوش می‏کند

    این ها بر سینه می‏ریزند و راه فراری نمی‏یابند

    مگر این قفس کوچک استخوانی گنجایش‏اش چه اندازه است؟

    ————————————————–

    دکتر شریعتی : «کلاس پنجم که بودم پسر درشت هیکلی در ته کلاس ما می نشست که برای من مظهر تمام چیزهای چندش آور بود ،آن هم به سه دلیل ؛ اول آنکه کچل بود، دوم اینکه سیگار می کشید و سوم – که از همه تهوع آور بود- اینکه در آن سن و سال، زن داشت. !… چند سالی گذشت یک روز که با همسرم ازخیابان می گذشتیم ،آن پسر قوی هیکل ته کلاس را دیدم در حالیکه خودم زن داشتم ،سیگار می کشیدم و کچل شده بودم

    ————————————————–

    هر کس آنچنان می میرد که زندگی می کند

    ————————————————–

    اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمیدانم… اینجا شده پائیز ، آنجا را نمیدانم… اینجا فقط رنگ است ، آنجا را نمیدانم… اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمیدانم. وقتی که بچه بودم هر شب دعا میکردم که خدا یک دوچرخه به من بدهد. بعد فهمیدم که اینطوری فایده ندارد. پس یک دوچرخه دزدیدم و دعا کردم که خدا مرا ببخشد. هی با خود فکر می کنم ، چگونه است که ما ، در این سر دنیا ، عرق می ریزیم و وضع مان این است و آنها ، در آن سر دنیا ، عرق می خورند و وضع شان آن است! … نمی دانم ، مشکل در نوع عرق است یا در نوع ریختن و خوردن

     

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: چهار شنبه 16 شهريور 1390برچسب:شریعتی,ناب,زیبا,شریعتی حکایت ناب,
  • ناب از دکتر شریعتی

     

    اس ام اس سخنان دکتر شریعتی

     

     

    خداوندا، مگذار آنچه را که حق می دانم،

     به خاطر آنچه که بد می دانند، کتمان کنم

     

     

    دکتر شریعتی

     

     

     

     

     
     
     
     
     
     
     
     
     
     

    برایت دعا میکنم که خدا از تو بگیرد هر آنچه خدا را از تو میگیرد

    دکتر شریعتی

     

     

     

     

     


    دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشكوه می آفرینند.

    دکتر شریعتی

     

     

     

     


    کاش خدا سه چیز را نمی آفرید .......          

    غرور،دروغ،عشق

     

    تا هیچ گاه کسی از سر غرور به دروغ دم از عشق نزند

    دکتر شریعتی

     

     

     

     

     


    خوب بودن ! کلمه هیجان آوری نیست .

     خوبی ، در فارسی شکوه و عظمت خارق العاده ای ندارد ،

     با متوسط بودن و بی بو و خاصیت بودن هم صف است

    خوب بودن از نظر ما یعنی بد نبودن ! و این معنی مبتذلی است !

    دکتر شریعتی

    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

     

     
     
     
     
    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
     

     
     
     
    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
     
     

     
     
     
    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
     
     

     
     
     
    * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
     
     

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: چهار شنبه 16 شهريور 1390برچسب:شریعتی,ادبیات ناب,سخنان حکیمانه,
  • ناب از دکتر شریعتی

     

    آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد، زندگی به رنج کشیدنش می ارزد.


    برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن ! پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی.


    دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.

     

     


    وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند:

    پرهایش سفید می ماند

    ولی قلبش سیاه میشود


    اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است


    وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم.


    اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری


    به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق.آدم با غرور می تازد،با دروغ می بازد و با عشق می میرد


    برایت دعا می کنم که ای کاش خدا از تو بگیرد، هر آنچه را که خدا را از تو می گیرد.


    من چیستم؟
    لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب ، که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات ، گمنام و بی نشان در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ ...


    عشق تنها کار بی چرای عالم است ، چه ، آفرینش بدان پایان می گیرد.


    آیا در این دنیا کسی هست بفهمد
    که در این لحظه چه می کشم ؟ چه حالی دارم؟
    چقدر زنده نبودن خوب است ، خوب خوب خوب ...


    هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود،
    هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی نداشتم
    و هنگامی تشنه آتش شدم،
    که در برابرم دریا بود و دربا و دریا ...!


    حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.


    دلی که عشق ندارد و به عشق نیاز دارد، آدمی را همواره در پی گم شده اش، ملتهبانه به هر سو می کشاند ...


    مهربانی جاده ای است که هرچه پیش می روند ، خطرناک تر می گردد.


    دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست، اسراف محبت است.


    مسئولیت زاده توانایی نیست ، زاده آگاهی است و زاده انسان بودن.


    دلی که از بی کسی غمگین است ، هر کسی را می تواند تحمل کند.


    ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.


    عشق به آزادی مرا همه عمر در خود گداخته است.


    اگر پیاده هم شده است سفر کن ، در ماندن می پوسی.


    خدا و انسان و عشق ، این است امانتی که بر دوش ما سنگینی می کند.


    قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد.


    مرا کسی نساخت ، خدا ساخت . نه آنچنان که کسی می خواست ، که من کس نداشتم . کسم خدا بود ، کس بی کسان.


    هر کسی را نه بدان گونه که هست احساسش می کنند ، بدان گونه که احساسش می کنند ، هست.

     

     

    آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد، زندگی به رنج کشیدنش می ارزد.


    برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن ! پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی.


    دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.

     

     


    وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند:

    پرهایش سفید می ماند

    ولی قلبش سیاه میشود


    اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است


    وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم.


    اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری


    به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق.آدم با غرور می تازد،با دروغ می بازد و با عشق می میرد


    برایت دعا می کنم که ای کاش خدا از تو بگیرد، هر آنچه را که خدا را از تو می گیرد.


    من چیستم؟
    لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب ، که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات ، گمنام و بی نشان در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ ...


    عشق تنها کار بی چرای عالم است ، چه ، آفرینش بدان پایان می گیرد.


    آیا در این دنیا کسی هست بفهمد
    که در این لحظه چه می کشم ؟ چه حالی دارم؟
    چقدر زنده نبودن خوب است ، خوب خوب خوب ...


    هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود،
    هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی نداشتم
    و هنگامی تشنه آتش شدم،
    که در برابرم دریا بود و دربا و دریا ...!


    حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.


    دلی که عشق ندارد و به عشق نیاز دارد، آدمی را همواره در پی گم شده اش، ملتهبانه به هر سو می کشاند ...


    مهربانی جاده ای است که هرچه پیش می روند ، خطرناک تر می گردد.


    دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست، اسراف محبت است.


    مسئولیت زاده توانایی نیست ، زاده آگاهی است و زاده انسان بودن.


    دلی که از بی کسی غمگین است ، هر کسی را می تواند تحمل کند.


    ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.


    عشق به آزادی مرا همه عمر در خود گداخته است.


    اگر پیاده هم شده است سفر کن ، در ماندن می پوسی.


    خدا و انسان و عشق ، این است امانتی که بر دوش ما سنگینی می کند.


    قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد.


    مرا کسی نساخت ، خدا ساخت . نه آنچنان که کسی می خواست ، که من کس نداشتم . کسم خدا بود ، کس بی کسان.


    هر کسی را نه بدان گونه که هست احساسش می کنند ، بدان گونه که احساسش می کنند ، هست.

     

     

    آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد، زندگی به رنج کشیدنش می ارزد.


    برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن ! پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی.


    دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.

     

     


    وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند:

    پرهایش سفید می ماند

    ولی قلبش سیاه میشود


    اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است


    وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم.


    اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری


    به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق.آدم با غرور می تازد،با دروغ می بازد و با عشق می میرد


    برایت دعا می کنم که ای کاش خدا از تو بگیرد، هر آنچه را که خدا را از تو می گیرد.


    من چیستم؟
    لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب ، که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات ، گمنام و بی نشان در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ ...


    عشق تنها کار بی چرای عالم است ، چه ، آفرینش بدان پایان می گیرد.


    آیا در این دنیا کسی هست بفهمد
    که در این لحظه چه می کشم ؟ چه حالی دارم؟
    چقدر زنده نبودن خوب است ، خوب خوب خوب ...


    هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود،
    هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی نداشتم
    و هنگامی تشنه آتش شدم،
    که در برابرم دریا بود و دربا و دریا ...!


    حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.


    دلی که عشق ندارد و به عشق نیاز دارد، آدمی را همواره در پی گم شده اش، ملتهبانه به هر سو می کشاند ...


    مهربانی جاده ای است که هرچه پیش می روند ، خطرناک تر می گردد.


    دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست، اسراف محبت است.


    مسئولیت زاده توانایی نیست ، زاده آگاهی است و زاده انسان بودن.


    دلی که از بی کسی غمگین است ، هر کسی را می تواند تحمل کند.


    ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.


    عشق به آزادی مرا همه عمر در خود گداخته است.


    اگر پیاده هم شده است سفر کن ، در ماندن می پوسی.


    خدا و انسان و عشق ، این است امانتی که بر دوش ما سنگینی می کند.


    قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد.


    مرا کسی نساخت ، خدا ساخت . نه آنچنان که کسی می خواست ، که من کس نداشتم . کسم خدا بود ، کس بی کسان.


    هر کسی را نه بدان گونه که هست احساسش می کنند ، بدان گونه که احساسش می کنند ، هست.

     

     

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: چهار شنبه 16 شهريور 1390برچسب:,
  • فقر گرسنگی نیست ,عریانی هم نیست

    می خواهم بگویم فقر همه جا سر می کشد

    فقر گرسنگی نیست ُ عریانی هم نیست

    فقر چیزی را نداشتن است ُ ولی آن چیز پول نیست ُ طلا و غذا نیست

    فقر همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته یک کتابفروشی می نشیند

    فقرُ تیغه های برنده ماشین بازیافت است که روزنامه های برگشتی را خرد می کند

    فقر کتیبه سه هزار ساله ایست که روی آن یادگاری نوشته اند

    فقر پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته می شود

    فقر همه جا سر میکشد

    فقر شب را بی غذا سر کردن نیست

    فقر روز را بی اندیشه سر کردن است.

    ( دکتر علی شریعتی )

    javahermarket

  • نوشته : نارون
  • تاریخ: چهار شنبه 16 شهريور 1390برچسب:دکتر شریعتی,فقر,عریانی,

  • narvan1285

    نارون

    narvan1285

    http://narvan1285.loxblog.ir

    یک نفس تا خدا

    یک نفس تا خدا

    یک نفس تا خدا

    ای دل غم جهان مخور این نیز بگذرد دنیا چو هست برگذر این نیز بگذرد

    یک نفس تا خدا